زمستان دوست نداشتني

ناهار و استراحت و الان ساعت 6 عصره.

زمان براي زندگي كردن كافي نيست چون ساعت 6 عصر ديگه پاسي از شبه.

نه فرصت بيرون رفتن هست و نه مجال كار ديگه

زمستان اين سالها هم كه بدون برف فقط تبديل شده به يك چرخه تكراري 

و ما دلمون لك زده براي روزهايي كه شب رو با اين اميد ميخوابيديم كه

صبح برف بياد و صبح يواشكي لاي درو باز ميكرديم و از ديدن زميني كه 

يكدست سفيد پوش شده بود از شادي لبريز ميشديم

         ""يعني اون روزها يك بار ديگه تكرار ميشه؟؟؟""

بدون برف آرزو ميكنم زودتر اين روزها و شبهاي كسالت آور تمووم بشه

ساعت 11.5 شبه و باز ما بايد بخوابيم كه صبح بتونيم بيدار شيم

                                     من   هانا    بابايي

و پيدا كردن هزار بهانه براي خوابوندن هانا

اينطور مواقع به روزهايي فكر ميكنم كه روانشناسي رشد

درس ميدادم و روي اين جمله تاكيد ميكردم كه 

" كميت حضور مادر مهم نيست اين كيفيت هست كه تعيين كننده است" 

 مادر و پدر وقتي كه منزل هستند بايد تمام زمان را به كودك خود اختصاص دهند

آيا اين شدنيه؟؟؟؟؟ 

آيا من مادر باكيفيتي هستم؟؟

و دلم براي موجود كوچولوي دوست داشتني خانه ام ميسوزه كه بايد با هر بهانه اي

بخوابونمش.

مامان: دختر گلم ديگه شب شده ببين خورشيد خانووم رفته و هوا تاريكه

پس بايد بخوابيم

هانا: خورشيد خانووم كجا رفته؟؟

مامان: رفته خونش بخوابه

هانا: خونش كجاست؟

مامان: پشت كوهها

هانا: كي براش خونه درست كرده؟

مامان: "خدا"  وچه مفهم سنگيني براي اين سن

هانا : پس كي براي خدا خونه ساخته

مامان: ....................

بابايي ميشه يه قصه تعريف كني

پي نوشت1: 

شب يلداي امسال با وجود عسل و خاله مصي و خاله عظي شب خوبي بود

و باز مابوديم و هنر و حوصله خاله مصي

پي نوشت 2:

مامان جون رفته كه به اميد خدا ني ني ابيتو يكشنبه به دنيا بياد

براي همه ني ني ها و مامانها آرزوي سلامتي ميكنيم

شب يلداي هانا با سفره خاله مصي 

عسل كوچولو و هانا بزرررررر گگگ

عاشق شمع ع ع