هورااااااا برررررف

مدتها بود که چشممان به آسمان خشک شده بود، هر سال درست از لحظه ای که 

پاییز بقچه اش را پر کرده بود از برگهای زرد و قرمز و نارنجی و به صرافت می افتاد که

بقچه را بندازد بالای مرکب باوفایش و برود تاااا سال بعد 

درست از همان لحظه انتظارهای ما هم شروع می شد هرشب چشم به آسمان 

و صبح چشم به زمین

یعنی امشب برف می بارد؟

یعنی دوباره چشممان به روی سپید نازنینش می افتد؟

نمیدانم چرا برف که می بارد با خودش شور و شادی می آورد

شاید بخاطر رنگ سپید پر از امیدش است؟ یا شاید ..

نه ه ه 

عمیق تر که فکر میکنم میبینم برف ما را گره میزند به خاطرات ناب کودکی

مدرسه ها که تعطیل میشد... مثل الان که نبود که با سرعت نور خبر به همه جا

برسد، تاا خود خود مدرسه می رفتیم و تازه می فهمیدیم که ...... هورااا

آنوقت ما که مسیر خانه تا مدرسه را فقط با یک چشم برهم زدنی طی کرده بودیم

دوساعتی طول میکشید که همین مسیر را برگردیم.

چه ذوقی میکردیم وقتی ماشینی از وسط کوچه و خیابان و از روی انبوه برفهای

مخملی رد میشد و پشت سرش یک خط ممتد لیز درست میشد که جان

میداد برای سرسره بازی. 

تا خانه صدتا گوله برفی خورده بودی و اگر دیر می جنبیدی تلافی یکی شان را هم

نمیتوانستی دربیاوری

اول و وسط یا شاید آخر هرکوچه آدم برفی های بزرگ و کوچک و لاغر و کوتاه و بلند 

مثل نگهبان ها نگاهت می کردند انگار محله پر شده بود از سربازهای برفی

چقدر هم که کودک درون بعضی از این بزرگترها قلقلکشان میداد

و به بهانه کمک به بازی بچه ها خودشان را هم بی نصیب نمیگذاشتند.

حالا ما شدیم همان بزرگترها، که دلمان ضعف میرود برای سرسره بازی و

آدم برفی و گوله برفی

دلم میخواست توی برفها بدوم و فریاد بکشم یا مثل دخترکم خودم را پرت

کنم وسط این پارجه سفید و سرد مخملی و توی آن غلت بزنم . 

خلاصه که برف عزیزم ما را پیوند میزنی به همه شادیهای فراموش شده

برای همین است که الان هم مثل بچگی یواشکی پرده را کنار میزنم و امیدوارانه

نگاه میکنم .... شاید آمده باشی

و امسال بعد از مدتها فریااااد شادی کشیدیم هووووووورااااااا برررررررف

دخترکم امیدوارم روزهای برفی در زندگی شما و کودکان هم نسلت تمام نشود